Pojęcia specjalistyczne
DIN 51 502
Celem tej normy jest jednolite znakowanie smarów standardowych w oparciu o system liter kodowych i prostych symboli graficznych. Oznakowanie dotyczy między innymi rodzaju smaru, jego lepkości, konsystencji oraz temperatury użytkowania. Możliwości znakowania smarów specjalnych wg DIN 51502 są jednak ograniczone.
Klasyfikacja NSF
Smary, które mają strukturę zgodną z uznaną na całym świecie pozytywną listą amerykańskiej Food and Drug Administration (FDA), są publikowane pod numerem rejestracyjnym NSF po przeprowadzeniu odpowiednich badań przez National Sanitation Foundation. Klasyfikacja H1 oznacza przy tym smary, które można stosować, gdy kontakt z żywnością nie może zostać wykluczony technicznie. Klasyfikacja H2 obowiązuje dla smarów, które można stosować, gdy kontakt z żywnością jest wykluczony technicznie.
Konsystencja
W przypadku smarów stałych konsystencja stanowi parametr wytrzymałości. Wg DIN 2137 jest ona mierzona jako głębokość penetracji przez znormalizowany stożek. Klasyfikacja wg. NLGI (DIN 51 818) sięga od bardzo miękkich (klasa 000) do bardzo twardych (klasa 6). Standardowe smary stałe odpowiadają z reguły klasie NLGI 2.
Lepkość
Lepkość określa właściwość cieczy, polegającą na powodowaniu oporu dla przepływu na skutek tarcia wewnętrznego w cieczy. Najważniejszym czynnikiem wpływu na lepkość jest temperatura. Wraz ze wzrostem temperatury spada lepkość i na odwrót. Podział na klasy lepkości przebiega wg DIN 51519. Im większa ta liczba, tym bardziej lepka jest ciecz.
Mox-Active
Zawarty w smarach MoX-Active (zarejestrowany znak towarowy OKS) umożliwia wygładzenie chropowatych powierzchni metali, powodując w ten sposób bardzo skuteczne trybologicz- nie uszlachetnienie powierzchni. Znacznie skraca to okresy docierania oraz poważnie redukuje tarcie i zużycie.
Temperatura kroplenia
Temperatura kroplenia oznacza w przypadku smaru stałego tę temperaturę, przy której zagęszczacz smaru nie jest już w stanie wiązać oleju bazowego i smar zgodnie z warunkami badania DIN 2176 wypływa przez otwór smarowniczki.
Test VKA
Aparat czterokulkowy jest przyrządem pomiarowym dla smarów, który znajduje zastosowanie przy dużych naciskach jednostkowych na powierzchnię w obszarze tarcia półpłynnego. Wg DIN 51350 VKA składa się z wirującej kuli ruchowej, podpartej na trzech kulach nieruchomych. Podczas badania maksymalnej zdolności przejmowania obciążenia przez smar na kulę kontrolną wywierana jest siła kontrolna, która ulega stopniowemu zwiększaniu. Aż na skutek ciepła tarcia nastąpi zespawanie systemu czterech kul. W innym teście VKA wyznaczany jest współczynnik zużycia smaru w zdefiniowanych warunkach testowych (siła kontrolna, prędkość, czas).
Wartość DN
Wartość DN lub współczynnik obrotów jest empiryczną wartością orientacyjną, która informuje do jakiej maksymalnej prędkości obrotowej smar może być stosowany w łożysku tocznym. Wartość DN bazuje zasadniczo na średniej średnicy łożyska (D+d)/2, zależy jednak w bardzo dużym stopniu od typu danego łożyska wzgl. konstrukcji łożyska.